Op 3 November 2011 heeft mijn vader zijn strijd tegen de kanker die in hem woedde moeten opgeven. In alle rust is hij van ons heengegaan, nadat hij nog enkele uren voordien mijn hand vasthield en met alle moeite probeerde enkele woorden uit te brengen, maar de kracht ontbrak hem.
Jammer, want we hadden elkaar nog zoveel te zeggen, nog zoveel samen te beleven......
Hij kwam uit een werkmansgezin van 5 kinderen en was de laatste overlevende. Zijn 2 oudere zusters, zijn oudere en jongere broer en zijn eerste echtgenote zijn voor hem komen te gaan. 84 jaar is hij geworden, voorheen nooit ernstig ziek geweest. Het nieuws een jaar terug dat hij maag- en darmkanker had die uitgezaaid was sloeg dan ook in als een bom. En hoe zwaar het ook was, hoeveel pijn hij ook leed, nooit hoorde ik hem klagen.
Met liefde bleef hij mijn tweede moeder omringen, en ook voor mij was er plaats heel diep in zijn hart. Mijn vader was dan ook een man met veel liefde, rechtvaardigheidsgevoel en hulpbereidheid. Iedereen was voor hem gelijk, steeds stond hij paraat om hulp te bieden.
Aan allen die hem bijgestaan hebben zeg ik dan ook in zijn naam “oprecht dank”. Namens mijn moeder, mijn echtgenote en mijzelf dank ik de vele familieleden,buren en vrienden die ons hun rouwbeklag en steun kwamen aanbieden. Laat ons samen zijn nagedachtenis eren door zijn liefste wens te vervullen: “>Wees lief en draag zorg voor elkaar”.
Van Isterdael Eddy
